Tyag

  त्याग 

मेराे अगाडि सधै खुशी देखिनु हुन्थ्याे,

समस्यालाई दबाएर,

आफू नअगाए पनि मेराे पेट भर्नु हुन्थ्याे,

अझै खानेकुरा बाकि छ भनेर ।

आफू बिरामी भए पनि केही नभाकाे नाटक गर्नु हुन्थ्याे,

मलाई खुशी बनाउनकाे निम्ति,

सधै हातमा ठेला उठाउनु हुन्थ्याे,

मेराे जीवन बनाउनकाे लागि ।

गाेजीमा एक पैसा नभए पनि,

मलाई मन पर्ने कुरा किन्दिनु हुन्थ्याे,

सहर भरि कादमा राखेर घुमाउनु हुन्थ्याे,

मनमा धेरै ऋिनकाे बाेज हुदा हुँदै पनि,

मेराे अगाडि खुशी देखिनु हुन्थ्याे ।

मेराे भविष्यकाे लागि सधै आफ्नाे ईच्छा आकांक्षा लाई मार्नु हुन्थ्याे,

कुनै पनि चार्ड पर्वमा मलाई नँया कपडा किनिदिनु हुदा,

तपाई भने पुरानाे कपडामा नै रमाउनु हुन्थ्याे ।

जस्ताे सुकै दुःखमा पनि सधै हाैसला दिनु हुन्थ्याे ।

आज सम्म बुवाकाे आँखामा आसुकाे थाेप्पा कहिले पनि देखिन,

शायत उहाले पनि परिवार कमजाेर पार्न चाहेन हाेला ।

उहाँ संग हिड्दा सन्सार जित्ने बल आउथ्याे,

उहाले तिमलाई जे मन पर्छ त्याे गर्नु पर्छ भन्नू हुन्थ्याे,

त्यसकाे लागि उहाले जति दुःख गर्नु परे पनि गर्नु हुन्थ्याे ।

उहाकाे ठेलाले भरिएकाे हात र

फुटेकाे खुट्टामा हेर्ने हिम्मत हुदैन थ्याे मेराे ।

जब उहाले दुःख गर्नु हुन्थ्याे,

मेराे पढाईकाे लागि कापी कलम जुट्थ्याे ।

जब उहाले मलाई भाेक छैन भन्नू हुन्थ्याे,

त्याे बेलामा मेराे पेट पर्थ्याे ।

बुवा जब जाडाेले काप्दै आगाे तापनु हुन्थ्याे,

त्याे बेलामा मेराे लागि न्यानाे कपडा जुटाउनु हुन्थ्याे ।

जीवन गुलाबकाे फुल जस्तै छ,

ओईलाउने बेलामा थाहा हुदैन ।

त्सैसैले समयमा नै सबैकाे कदर गर्नु पर्छ ।

मेराे बुवा पनि गुलाबकाे फुल झै

ओईलाई सक्नु भएकाे छ ।

उहाँ मसंग नभए पनि उहाकाे प्रेम,त्याग, र सम्झनाहरु

आज पनि मेराे ह्रिदयमा जिउदै छन् ।

उहाँ हराएर नगए सम्म मसंग धेरै झुट बाेल्नु भयाे,

मेराे भविष्यकाे लागि ।

उहाकाे आशीर्वादकाे कारणले नै म यहाँ छु,

र उहाको बलिदानले

म सफलताकाे शिखरमा उभिएकाे छु ।

Writer:Rabin T Tamang Official Poem